Puppy-overload.

Ik krijg telefoon. De klant waarvan we weten dat haar teefje recent een nestje had, wenst een afspraak voor het vaccineren van de pups. Er moeten nog maar enkele pups het herhalingsvaccin krijgen. De anderen zijn reeds geadopteerd. “Oh tof! De schattige bollekes komen nog eens langs”, denk ik. Ik had de eer ze allemaal al eens te mogen ontmoeten, wanneer ze hun eerste vaccin en chip kregen. Ik kan niet wachten ze terug te zien!

Meneer komt op de praktijk toe met een benchke vol geluk. Vrolijk verwelkom ik hem en zijn schattig gezelschap. De bench gaat open. De enthousiaste wollebolletjes lopen en springen in het rond. Ik smelt van geluk. Waar puppyplezier.

Ik ga op mijn knieën zitten om kennis te maken met de hondjes. Ze komen met z’n allen op en over me kruipen. Ieder hondje wil aandacht, zonder zich op te dringen. Elk van hen is gelukkig, zachtaardig en nieuwsgierig. De zwarte pluisjes verkennen de praktijk, terwijl we ze om de beurt onderzoeken en vaccineren.

“Zou er eentje in mijn handtas passen? Ik zou er zo wel eentje meenemen naar huis”, lach ik. Meneer vertelt dat het heel leuk is een nest pups in huis te hebben, maar dat het ook hard werken is. Ik geloof dat best! Deze deugnieten hebben op dit half uurtje de praktijk omgetoverd in één grote puppy-speeltuin. Je moet ze constant in de gaten houden. Ik beeld me in hoe het zou zijn met zoveel kleine hondjes in huis. Op dat moment knabbelt er eentje aan mijn schoenveters. Ik pak hem op en val opnieuw voor zijn charme. Zijn haren staan zowat alle kanten op, zijn buikje is gezellig rond en zijn ogen kijken me vrolijk aan. Zijn staartje kwispelt enthousiast en zijn hele lijfje wiebelt mee. “Wat zijn ze schattig!!” denk ik, “Ik heb het beste beroep ooit!”

Mijn dag kan niet meer stuk.

Loes.